Από το μνήμα του Αρχηγού Σπυρομήλιου τιμήθηκε η 107η επέτειος της απελευθέρωσης της Χιμάρας

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 3 Νοεμβρίου στο μνήμα του Συνταγματάρχη Χωροφυλακής Σπύρου Σπυρομήλιου στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, η εκδήλωση για την 107η επέτειο απελευθέρωσης της Χιμάρας.

Αφού τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση, ο ταμίας της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου Δημήτριος Γεωργίου ανέγνωσε το ιστορικό της απελευθέρωσης της Χιμάρας στις 5 Νοεμβρίου 1912.

Στην κεντρική ομιλία, ο αντιπρόεδρος της Κίνησης Μόντης Κολίλας απηύθυνε ομιλία για τους διαχρονικούς αγώνες της Χιμάρας αλλά και για την σημερινή κατάσταση στην περιοχή, η οποία καθιστά αναγκαίους τους αδιάκοπους αγώνες για την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Χαιρετισμό απηύθυνε ο κ. Ελευθέριος Γείτονας, ιδιοκτήτης των Εκπαιδευτηρίων "Γείτονα", ο οποίος αναφέρθηκε με συγκίνηση στους συγγενικούς δεσμούς που έχει με την περιοχή της Χιμάρας και για τις προσπάθειες στις οποίες έχει συμβάλλει για την αναβίωση και την τόνωση της Ελληνικής Παιδείας στην Βόρειο Ήπειρο.

Στεφάνια κατέθεσαν ο αντιπρόεδρος της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου Μόντης Κολίλας και ο γενικός γραμματέας του Πανελληνίου Συνδέσμου Αγωνιστών Εθνικής Αντιστάσεως "ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΖΕΡΒΑΣ" Δημήτριος Γερογιάννης, συνοδευόμενος από μέλη της Ελληνικής Ορθόδοξης Νεολαίας.

Αφού τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή, η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την απόδοση του εθνικού ύμνου.

Παρόντες στην εκδήλωση ήταν επίσης αντιπρόσωποι του International Hellenic Assosiation, του Ηπειρωτικού Συνδέσμου Πειραιά και της Ελεύθερης Πατρίδας.

Η ομιλία του Αντιπροέδρου της Κίνησης για την Αναγέννηση της Βορείου Ηπείρου Μόντη Κολίλα

Συμπατριώτισσες, συμπατριώτες,

Ήρθαμε σήμερα εδώ, στον χώρο που αναπαύεται ο αρχηγός της Χιμάρας Σπύρος Σπυρομήλιος για να τιμήσουμε τον ίδιο και όσους αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση του προπύργιου του Ελληνισμού της ενιαίας Ηπείρου, κατά την διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου.

Η Χιμάρα όμως, όπως είναι γνωστό, χάρη στο αδούλωτο φρόνημα των κατοίκων της, καθ’ όλη την διάρκεια της τουρκοκρατίας ξεσηκώθηκε αρκετές φορές κατά του οθωμανικού ζυγού, καταφέρνοντας να αποσπάσει ειδικά προνόμια καθιστώντας την ουσιαστικά αυτόνομη.

Είναι χαρακτηριστική επίσης η συμβολή της Χιμάρας στην Επανάσταση του 1821 αλλά και η συμμετοχή των Χιμαριωτών στα πεδία των μαχών εκείνη την εποχή, με αποκορύφωμα το Μεσολόγγι.

Στις 5 Νοεμβρίου 1912, η Χιμάρα πρώτη απελευθερώθηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους από τις περιοχές που θα αποτελούσαν αργότερα την Βόρειο Ήπειρο.

Τις επόμενες ημέρες πρώτη η Χιμάρα θα αντιμετώπιζε τα πρωτοεμφανιζόμενα άτακτα αλβανικά σώματα, αποκρούοντας τα με επιτυχία.

Όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις επιδίκαζαν αργότερα το βόρειο τμήμα της ενιαίας Ηπείρου στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος, πάλι πρώτη η Χιμάρα ήταν που κήρυξε με τον Αρχηγό της τον Σπύρο Σπυρομήλιο την Αυτονομία της στις 9 Φεβρουαρίου 1914, ανοίγοντας τον δρόμο για την εποποιία του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα.

Παρά τις δυσμενείς συγκυρίες που επιδίκασαν και πάλι την Βόρειο Ήπειρο στην αλβανική επικράτεια μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Χιμάρα διατήρησε αρκετά από τα προνόμια της.

Κατά την διάρκεια της ιταλο-γερμανικής κατοχής πολλοί Χιμαριώτες στελέχωσαν το Μέτωπο Απελευθέρωσης Βορείου Ηπείρου. Μετά τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Χιμάρα ήταν που αντιστάθηκε στην επερχόμενη κομουνιστική λαίλαπα, με την συντριπτική αποχή των κατοίκων της από το νόθο δημοψήφισμα για την εγκαθίδρυση της λεγόμενης Λαϊκής Δημοκρατίας της Αλβανίας στις 2 Δεκεμβρίου 1945.

Το καθεστώς του Ενβέρ Χότζα ως αντίποινα εκτέλεσε τους ηγέτες του κινήματος της αποχής, αφαίρεσε την ελληνική εθνικότητα από τις ταυτότητες των Χιμαριωτών και έβγαλε την Χιμάρα από την ελληνική μειονοτική ζώνη.

Το ελληνικό φρόνημα όμως δεν μπόρεσε να το αφαιρέσει από τους Χιμαριώτες.

Την αντίσταση στον Χότζα η Χιμάρα συνεχίζει να την πληρώνει ακόμα και σήμερα, τρεις δεκαετίες μετά την πτώση του κομουνιστικού καθεστώτος και ενώ υποτίθεται ότι στην Αλβανία υπάρχει δημοκρατικό πολίτευμα.

Τα Τίρανα αρνούνται να αναγνωρίσουν τους γηγενείς κατοίκους της Χιμάρας ως Έλληνες, παραβιάζοντας το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, παρότι υπάρχουν πολλές αποδείξεις ότι το αλβανικό κράτος επικύρωνε την ελληνική τους εθνικότητα ως το 1945.

Γνωστές είναι πλέον στο πανελλήνιο οι συνεχείς καταπατήσεις ιδιοκτησιών και η υφαρπαγή των περιουσιών των αυτοχθόνων, με τους Χιμαριώτες να αδυνατούν να βρουν το δίκιο τους από την αλβανική δικαιοσύνη.

Κανείς μας δεν ξεχνά την δολοφονία του Χιμαριώτη Αριστοτέλη Γκούμα στις 12 Αυγούστου 2010 λίγα μέτρα έξω από το σπίτι του, από φανατικούς αλβανούς, επειδή δεν απεμπόλησε το δικαίωμα του να ομιλεί στον τόπο του την μητρική του γλώσσα.

Το περασμένο καλοκαίρι στις δημοτικές εκλογές, η αλβανική κεντρική εκλογική επιτροπή, ακύρωσε, με αστείες προφάσεις, την υποψηφιότητα του Έλληνα υποψήφιου Δημάρχου Χιμάρας Φρέντη Μπελέρη.

Αυτές τις ημέρες ασκούνται διώξεις από τα αλβανικά δικαστήρια σε Έλληνες της Χιμάρας και ολόκληρης της Βορείου Ηπείρου, με ανυπόστατες κατηγορίες, επειδή αγωνίζονται για τα αυτονόητα δικαιώματα τους.

Γιατί η Χιμάρα μπορεί να είναι εκτός της λεγόμενης μειονοτικής ζώνης, αλλά η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες στις 28 Οκτωβρίου 2018, όπου ένα χρόνο μετά δεν έχει δοθεί ακόμα το πόρισμα για αυτό το έγκλημα, ο διπλός βανδαλισμός στο Μνημείο του Θύμιου Λώλη στην Κρανιά κατά το προηγούμενο έτος, χωρίς να έχει τιμωρηθεί κανείς, και η χρόνια απόπειρα υφαρπαγής εκτάσεων στον Δήμο Φοινικαίων, δείχνουν ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο για κανέναν Έλληνα στην Βόρειο Ήπειρο.

Και όλα αυτά ενώ είναι έντονες οι διεθνείς διεργασίες για την έναρξη διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά με την ελληνική κυβέρνηση παντελώς απούσα.

Κατόπιν εορτής, δηλαδή του γαλλικού βέτο σε Τίρανα και Σκόπια, ήρθε ο αλβανός πρωθυπουργός στην Αθήνα για να μας πει ότι η χώρα του αποτελεί πρότυπο για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μειονοτήτων.

Παράλληλα διαβεβαίωσε τον Έλληνα πρωθυπουργό ότι θα σεβαστεί το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και της προστασίας της περιουσίας, όσον αφορά την Εθνική Ελληνική Μειονότητα.

Περίπου τριάντα χρόνια τώρα, με το πρόσχημα της ευρωπαϊκής προοπτικής της Αλβανίας, ανακυκλώνονται από αλβανικής πλευράς οι ίδιες και οι ίδιες υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα.

Όμως εμείς οι ίδιοι οι Έλληνες της Χιμάρας και της Βορείου Ηπείρου γενικότερα είμαστε που πρέπει να ενδιαφερθούμε πρώτοι και με αφοσίωση στον αγώνα για τα αυτονόητα δικαιώματα μας στον τόπο μας. Ειδάλλως δεν έχει λογική εμείς να αδιαφορούμε και να περιμένουμε από άλλους να λύσουν δια μαγείας τα ζητήματα μας.

Γι’ αυτό ας παραδειγματιστούμε από τους Αγωνιστές του 1912 – 1914 και να κάνουμε το ελάχιστο για την πατρογονική μας γη.

Αθάνατοι οι απελευθερωτές της Χιμάρας!

Ζήτω η Βόρειος Ήπειρος! Ζήτω η Ελλάς!