Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Ανδρέας: Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ζει στις καρδιές των Ελλήνων όπου γης

Ομιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως,  Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ στο ετήσιο Μνημόσυνο του Κωνσταντίνου Κατσίφα. 

(Ι. Ναός Κοιμήσεως Θεοτόκου Δελβινακίου 27.10.2019) 

Τελείται σήμερα, σεβαστοί Πατέρες και αγαπητοί αδελφοί, στο ηρωϊκό Δελβινάκι το ετήσιο μνημόσυνο του δολοφονηθέντος από την αλβανική αστυνομία Βορειοηπειρώτη Εθνομάρτυρος Κωνσταντίνου Κατσίφα, από τους Βουλιαράτες της Δρόπολης. Τιμούμε το παλληκάρι που αγαπούσε τον Χριστό και την Ελλάδα. 

Συγχρόνως, όμως, τιμούμε και όλους εκείνους τους Βορειοηπειρώτες οι οποίοι άφησαν την τελευταία πνοή τους στις φυλακές, στις εξορίες, στα κάτεργα, στα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα που έζωναν την Βόρειο Ήπειρο και την Αλβανία 45 ολόκληρα χρόνια.

Αλλά θα ήταν μεγάλο λάθος να υποστηρίξει κανείς ότι έχει αποκατασταθεί το δημοκρατικό καθεστώς στη γειτονική χώρα. Γιατί, όλα φωνάζουν πως το απαισίας μνήμης καθεστώς των Χότζα - Αλία, συνεχίζει τις μεθοδεύσεις του, με άλλη βεβαίως μορφή.

Τι άλλο είναι, αδελφοί μου, η δολοφονία του Αριστοτέλη Γκούμα επειδή μιλούσε Ελληνικά; 

Τι σημαίνει αρπαγή με βίαιο τρόπο των περιουσιών των κατοίκων της Χιμάρας; Τι νόημα είχε η αλλοίωση της συνθέσεως των Δήμων, ώστε να μην εκλεγούν Δήμαρχοι Βορειοηπειρώτες;  Γιατί οι Αλβανοί, τελευταία, κατελήφθησαν ἀπὸ μανία για ν’ αλλάξουν τις ελληνικές πινακίδες στους δρόμους ;

Και για να έλθουμε στον τιμώμενο ήρωά μας. Ποιος, αλήθεια, μπορεί να ξεχάσει ότι 10 ολόκληρες ημέρες χρειάστηκε να περάσουν για να δοθεί το βασανισμένο σώμα του, προκειμένου να τελεσθεί η εξόδιος ακολουθία και εν συνεχεία να ενταφιασθεί; Ποιος θα ξεχάσει την λυσσώδη μανία των Αλβανών για να βρουν την μεγάλη ελληνικὴ σημαία, την οποία είχε φτιάξει με τα χέρια του ο Κωνσταντίνος Κατσίφας; 

Πως να λησμονήσει κανείς το κύμα της τρομοκρατίας που εξαπέστειλαν οι γείτονες μετά την μεγαλειώδη κηδεία του παλληκαριού, η οποία έδωσε αφορμή στο πλήθος των Ελλαδιτών και Βορειοηπειρωτών να διαδηλώσουν ατρόμητα για την Βόρειο Ήπειρο και την Ελλάδα; 

Και όταν επρόκειτο να γίνει το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του, τι ήταν εκείνες οι αποφάσεις των αλβανικών αρχών να χαρακτηρίσουν ως ανεπιθύμητα πρόσωπα πολλούς από όσους είχαν συμμετάσχει στην Κηδεία του Κατσίφα, Ελλαδίτες και Βορειοηπειρώτες; 

Ή το άλλο: Συγχωριανοί της χαροκαμένης οικογένειας του Εθνομάρτυρα δεν τολμούν να πάνε στο σπίτι του πένθους εξ’ αιτίας της τρομοκρατίας ;

Και τώρα, ένα χρόνο μετά το έγκλημά τους οι Αλβανοί τρέμουν τον Κωνσταντίνο Κατσίφα. Διότι, αγαπητοί αδελφοί, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας δεν πέθανε. Ζει στις καρδιές των Ελλήνων όπου γης. Και το αίμα του, που πότισε την γη του Πύρρου, φωνάζει και ζητάει όχι εκδίκηση, αλλά την εθνική αποκατάσταση της Βορείου Ηπείρου.

Πριν ἀπὸ μια εβδομάδα, σε πολυπληθή συγκέντρωση στα Ιωάννινα, κάποιοι εξέφρασαν την λύπη τους διότι η Αλβανία, όπως και τα γειτονικά Σκόπια, δεν θα αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά την άρνηση της Γαλλίας, της Δανίας και της Ολλανδίας. 

Και υποστήριξαν ότι, όταν η Αλβανία γίνει μέλος της Ενωμένης Ευρώπης, τότε δεν θα υπάρχουν σύνορα. Και επομένως η Βόρειος Ήπειρος θα είναι ενωμένη με την Ελλάδα. Ατυχώς η Κυβέρνηση, η τωρινή Κυβέρνηση, επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος που είχε γίνει παλαιότερα, σχετικώς με την ένταξη της Αλβανίας στην τότε ΔΑΣΕ, σήμερα ΟΑΣΕ. 

Και η τότε Κυβέρνηση υποστήριζε ότι όλα θα άλλαζαν στην γειτονική Χώρα, αν έμπαινε η Αλβανία στην ΔΑΣΕ. Θυμάμαι, όμως, την έντονη αντίδραση του αοιδίμου Ιεράρχου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ, ο οποίος έλεγε ότι τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει “μέσα” διότι οι αλβανοί δεν έχουν “μπέσα”. Το ίδιο θα συμβεί οψέποτε η Αλβανία γίνει μέλος της Ε.Ε. Διότι οι Αλβανοί, και επαναλαμβάνω τα λόγια του μεγάλου προκατόχου μου, δεν έχουν “μπέσα”. 

Αλλά το ζήτημα δεν είναι τι θα γίνει, αν και όταν η Αλβανία μπει στην Ευρώπη. Το ζήτημα είναι τώρα τι γίνεται.  Διότι το δράμα των Βορειοηπειρωτών, το βλέπετε και εσείς, το ακούτε, το πληροφορείστε, συνεχίζετε με αμείωτη ένταση. Αρκεί να σας πω το εξής:  

Η οικογένεια του αειμνήστου Κατσίφα θέλησε στη μνήμη του να χτίσει ένα εκκλησάκι στον τόπο που δολοφονήθηκε. Η Αστυνομία όμως το απαγόρευσε με την αιτιολογία, ότι δεν είχαν πάρει την σχετική άδεια. 

Τελικώς η οικογένεια κατόρθωσε και έβγαλε την άδεια. Το βράδυ, όμως, της ίδιας εκείνης ημέρας “άγνωστοι” έσπασαν τα τούβλα και έσχισαν τους σάκκους των τσιμέντων, σκορπίζοντας σε μεγάλη απόσταση το περιεχόμενό τους. 

Αυτό, αλήθεια, μπορεί κανείς να το ονομάσει δημοκρατία; Κάθε στοιχειωδώς λογικός άνθρωπος θα απαντήσει : Όχι, δεν είναι δημοκρατία αυτό.

Όταν, λοιπόν, συμβαίνουν τέτοια και άλλα χειρότερα “μέσα”, είναι λάθος να λέμε τι θα γίνει στο απώτερο και άγνωστο μέλλον. Η Κυβέρνηση της Ελλάδος οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της. Η Αλβανία, αγαπητοί αδελφοί, δεν γνωρίζει ἀπὸ χαϊδολογήματα και γλυκόλογα. Θέλει να δει απέναντί της την αποφασιστικότητα της Ελλάδος. 

Ώστε να έχουμε την βεβαιότητα ότι θα αναλάβει, επιτέλους, τις υποχρεώσεις της.  Όμως, και όλοι εμείς οι Έλληνες ας μην ξεχνάμε αυτό το αλύτρωτο κομμάτι του Ελληνισμού, την Βόρειο Ήπειρο. Μην επαναπαυόμαστε ότι δήθεν έχει τακτοποιηθεί το Βορειοηπειρωτικό, όπως διαδίδουν κάποιοι κύκλοι. Διότι όχι μόνον δεν έχει λυθεί, αλλά έχει περεταίρω περιπλακεί. 

Ο αείμνηστος ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ  σ’ αυτήν την περίπτωση ανέφερε τον θεόπνευστο και γι’ αυτό αιώνιο λόγο του Αποστόλου Παύλου: “Είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη”(Α΄ Κορ. ΙΒ΄, 26). Ας συμπαραστεκόμαστε στους Βορειοηπειρώτες αδελφούς, που είναι Έλληνες. “Σαρξ εκ της σαρκός μας”, και “οστούν εκ των οστέων μας”. Είναι παιδιά της Ελλάδος, παιδιά αληθινά, παιδιά πονεμένα, και χρειάζονται την συμπαράστασή μας. Και αν δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, μπορούμε όμως να προσευχόμαστε θερμά γι’ αυτούς τους συνέλληνες.

Και εσύ, Κωνσταντίνε Κατσίφα μένε ήσυχος. Η Ελλάδα, ο λαός της, δεν σε έχει ξεχάσει και δεν θα σε ξεχάσει ποτέ. Ο αγώνας για την Βόρειο Ήπειρο, που τον πότισες και εσύ με το τίμιο αίμα σου, συνεχίζεται. Και θα συνεχίζετε μέχρι το όραμά σου, που είναι και όλων ημών το όραμα, να γίνει χειροπιαστή πραγματικότητα, δηλαδή η Ένωση της Βορείου Ηπείρου με την Ελλάδα. 

Η μνήμη σου, μνήμη ηρωϊκού αγωνιστού, θα είναι αιώνια. Και η σημαία σου, που τώρα είναι καλά φυλαγμένη, θα υψωθεί στα μεσούρανα, όταν ακουσθεί ξανά η φωνή του εθνεγέρτη Σεβαστιανού: 

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΑΝΕΣΤΗ, και η ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! 

Αμήν.