8 Αυγούστου 1943 - Το συνέδριο της Μεμόραχης: Οι κομμουνιστές παγιδεύουν την Εθνική Αντίσταση των Βορειοηπειρωτών

Είναι καλά διαπιστωμένο πως πολλοί καλοί πατριώτες, οργάνωσαν άψογα τη συνάντηση αυτή ξεκινώντας από βαθιά εθνικά φρονήματα .
Όμως, την βρήκε έτοιμη και την εκμεταλλεύτηκε ο σταλμένος από το ΚΚΕ Γιάνναρης, που με την τεκμηριωμένη ρητορική του άλλαξε τα πάντα κι έγινε έτσι η Μεμόραχη η κεντρική συνέλευση για τη γραμμή του ΕΑΜ Αλβανίας καταδικάζοντας τους οργανωτές και την πολιτική τους.

Δημοσιεύουμε απόσπασμα από το βιβλίο που έκδωσε ο Μιλτιάδης Κυργιάννης (Γιάνναρης) με τον Παναγιώτη Παπαδημητρίου το 1982 στην Αθήνα «Η Αντιφασιστική Οργάνωση Της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία 1943-44″:

Δρομολόγιο προς τη Μειονότητα. Τίποτα το οργανωμένο δεν βρήκαμε εκεί, καμιά οργάνωση. Όλη τη Μειονότητα, Βούρκος, Δρόπολη, Πωγώνι, την αλώνιζε ο δάσκαλος Λευτέρης Τάλιος, παλεύοντας σαν κομμουνιστής με τους Αρχειομαρξιστές, οι οποίοι ήταν αντίθετοι με την εθνική αντίσταση. Στη Στεγόπολη συναντήσαμε τον Τάλιο, τον Σεμψί, γραμματέα της Περιφέρειας του ΚΚΑ Αργυροκάστρου, το Μπεντρί Σπαχίου, μέλος του πολιτικού γραφείου ΚΚ Αλβανίας.

Ο Τάλιος βιάζονταν να παραβρεθούμε στις 8 Αυγούστου στη Μεμόραχη.
Τη Συνέλευση την είχαν προκαλέσει εκείνοι που αργότερα έγιναν αντίπαλοί μας. Φτάσαμε στη Μεμόραχη. Ο Τάλιος, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, μου έδωσε το λόγο λέγοντας:
«Ας ακούσουμε τώρα τι θα μας πει τούτος ο Έλληνας από την Ελλάδα».

Κι εγώ άρχισα: «Εμείς οι Έλληνες της Ελλάδας, ματωμένοι απ’ τον αγώνα 1940-41, κάνουμε Εθνική Αντίσταση, Αντιφασιστικό Αγώνα και επιδιώκουμε την εθνική μας λευτεριά, αλλά και την κοινωνική λευτεριά».

Εδώ, σ’ αυτό το σημείο, τους είπε πως όχι μόνον να διώξουμε τους καταχτητές, αλλά να διώξουμε και τους μπέηδες και αγάδες και να γίνεται εσείς νοικοκυραίοι. Αυτό έπιασε πολύ τόπο, γιατί όλοι ήθελαν ν’ απαλλαχτούν από τους μπέηδες και αγάδες. Δεν γνώριζαν, όμως ο κόσμος, που αυτή ήταν μόνον η πολιτική των κομμουνιστών και που αργότερα θα ερχόταν μια μέρα που θα γινόταν σκλάβοι της ίδιας τους της γης, στις λεγόμενες κρατικές κοπερατίβες, που έφεραν με την πολιτική τους.

Συνεχίζοντας ο Γιάνναρης λέει: όταν τελείωσα το λόγο μου, μου είπε ένας και πολύ σωστά:
«Μα εμείς τι Εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα να κάνουμε, όταν εμείς θέλουμε τη λευτεριά από τους Αλβανούς;»

Απάντηση: «Πολύ σωστά. Αλλά και οι Αλβανοί είναι υπόδουλοι στους αγάδες Αλβανούς, στους μεγαλοαστούς Αλβανούς και Έλληνες, στο φασισμό, στον ιμπεριαλισμό, Ιταλικό και Γερμανικό. Ας απελευθερωθούμε σαν λαοί απ’ το φασισμό, τον ιμπεριαλισμό και ύστερα σαν καλοί φίλοι, σαν καλοί συναγωνιστές τα λύνουμε όλα».

Τονίζουμε πως στη Μεμόραχη όλοι σχεδόν είχαν όπλα, εκτός από εμένα και τον Παπαδημητρίου.

Το σχόλιο μας: Με αυτό λοιπόν τον τρόπο παγίδευσαν οι Ελλαδίτες κομουνιστές τους Βορειοηπειρώτες ώστε να συνεργαστούν με το αλβανικό ΕΑΜ.
Μην ξεχνάμε ότι για τον Γιάνναρη και τους ακόλουθους του ήταν που έγραψε στη μαρτυρία του ο Γιώργος Γκίκας από τη σφαγή της Γλύνας έξι μέρες πριν «ενώ εμείς κλαίγαμε, αυτοί χλεύαζαν».
Υπήρχε οργανωμένο σχέδιο για την εκμηδένιση εν τη γενέσει της μίας εθνικής οργάνωσης των Βορειοηπειρωτών που θα αντιμετώπιζε Ιταλούς, Γερμανούς και Αλβανούς και θα είχε ως στόχο την ένωση με την Ελλάδα και έτσι κατάφεραν με προδοσία να εξοντώσουν τον πυρήνα του ΜΑΒΗ στη Δερόπολη

Στο συνέδριο της Μεμόραχης

του Κώστα Στέργιου

Οκτώ Αυγούστου το πρωί, έτος σαράντατρία,
ο Βούρκος κι όλα τα χωριά κάνανε συμμαχία.
Στη Μεμόραχη επήγανε πατριώτες διαλεχτοί,
Θύμιος Λιώλης, Χρήστος Πύλιος, ήτανε οπλαρχηγοί,
ο Λευτέρης ο Γκουβέλης με το Σταύρο Κόκκαλη.
Είχανε απόφαση τον τόπο να φυλάξουν,
λήσταρχοι, κακοποιοί εδώ να μη περάσουν.
Ήρθε ο Αλέξης ο Γιάνναρης, Ελλαδίτης κομμουνιστής,
το συνέδριο να διαλύσει, ο λαός να σκλαβωθεί.
Με Αλβανούς κομμουνιστές κάνανε συμμαχία,
κυνήγησαν τους αρχηγούς σαν άγρια θηρία.
Σκότωσαν και φυλάκισαν λεβέντες παλικάρια
και καίγανε τα σπίτια τους και βρίζαν την Ελλάδα.
Χαρμπάτσης και Κενούτηδες κι αυτόν τον Νάσιο Πάντο,
τον Γιώργο Λίτσα, δάσκαλο, τον Γιάννη Καραθάνο.
Όσοι προφτάσαν φύγανε στο Ζέρβα Ναπολέων,
στρατιώτες φορεθήκανε και κάμανε το χρέος.
Χρόνια πολλά περάσανε και άλλα θα διαβούνε,
από τους προγονικούς ηρωισμούς εμείς να διδαχτούμε.

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΟΡΑΜΑ